از نظر تئوری، همه سازمان‌ها بلااستثنا نیازمند قابلیت معماری سازمانی هستند. در عمل، سازمان‌های بسیار کوچک، به دلیل اینکه مسائل کمتر و پیچیدگی کمتری نسبت به سازمان‌های بزرگ دارند و اطلاعات همه عناصر و ارتباطات آن‌ها معمولا در ذهن مدیران آن‌ها وجود دارد، نیاز کمتری به داشتن مدل‌های رسمی، مکتوب و ذخیره‌شده در یک مخزن متمرکز معماری احساس می‌کنند. به عبارت دیگر، ارزش حاصل از قابلیت معماری بستگی مستقیم (و معمولا نمایی) با اندازه یک سازمان دارد.

باید توجه داشت که برخی از کاربردهای معماری سازمانی، مانند برنامه‌ریزی قابلیت‌مبنا (CBP)، به طور خاص برای شرکت‌های کوچک و متوسطی که در آستانه بزرگ شدن (یا Scale-up) هستند، مفید و قابل استفاده است.

وبینار «برنامه‌ریزی قابلیت‌مبنا (CBP)» را ببینید.